من چندین مجموعه شعر به زبان فارسی منتشر کرده‌ام که در آن‌ها بوطیقای فمینیستی، حافظه فرهنگی و بافت زبانی با هم تلاقی می‌کنند. اولین مجموعه شعر من، «بانوی جوزا» (افرا، ۲۰۱۵)، آغاز سفر من به عنوان یک شاعر بود. در سال ۲۰۱۷، با رضا روزبهانی در «نامه‌های سرب» (دستان) همکاری کردم، یک پروژه تجربی که بر اساس دیالکتیک هگلی و امکان نویسندگی مشترک بنا شده است.

در سال ۲۰۱۹، «حماسه‌ی بی‌بند» و «سر پر از صدا» (سیب سرخ) را منتشر کردم - آثاری که تعامل مرا با فرم غیرخطی، روایت چندصدایی و وزن عاطفی تاریخ‌های خاموش تعمیق بخشید. از میان این آثار، «حماسه‌ی بی‌بند» همچنان مهم‌ترین کتاب من است: کاوشی آوانگارد در تبعید، حذف و فروپاشی شهری، با بهره‌گیری از écriture féminine و زیبایی‌شناسی پست‌مدرن برای به نمایش گذاشتن مقاومتی حسی در برابر نیهیلیسم فرهنگی.

آثار بعدی من، به ویژه «یک سر و هزار صدا»، نشان‌دهنده‌ی چرخشی اکوفمینیستی است - که قاعدگی، سقط جنین، مادری و تمایلات جنسی را به عنوان کنش‌های تجسم‌یافته‌ی امتناع و بازپس‌گیری در مرکز توجه قرار می‌دهد. در سال ۲۰۲۲، من به دیگر نویسندگان ایرانی پیوستم و متعهد شدم که تا زمان برچیده شدن سانسور، اثری در ایران منتشر نکنم، تصمیمی که تعهد مرا به ترجمه‌ی اشعارم به انگلیسی و گشودن گفتگوهای فراملی جدید، عمیق‌تر کرد. در سال ۲۰۲۴، برای حمایت از این مسیر در حال تکامل، گواهینامه‌ی نویسندگی خلاق را در کالج هامبر به پایان رساندم.

علاوه بر شعر و ترجمه، برای کودکان می‌نویسم. کتاب مصور من با عنوان «نوروز اینجاست: رازهای سفره هفت‌سین» (۲۰۲۴) خوانندگان جوان را با ابعاد اکولوژیکی و نمادین آیین‌های سال نو ایرانی آشنا می‌کند. این کتاب که برای خانواده‌های مهاجر طراحی شده است، تداوم فرهنگی، ریتم‌های طبیعت و ارتباط بین فرهنگی را گرامی می‌دارد.

کار ترجمه من، جهان‌های زبانی و فرهنگی را بیش از پیش به هم پیوند می‌دهد. من برای مستندهای برنده جایزه عارف محمدی، «بازمانده‌ای از ماگادان» (۲۰۱۲) و «آواز خدا» (۲۰۱۸)، زیرنویس تهیه کردم و نسخه کتابی «بازمانده‌ای از ماگادان» را که در شرف انتشار است، ترجمه کردم. این آثار، مانند اشعار من، با دقت، پیچیدگی و یکپارچگی، روایت‌های چندلایه‌ای را در زبان‌ها و جغرافیاهای مختلف منتقل می‌کنند.